Σε πολλούς φαίνεται τρεντ το ότι μετά από χρόνια, εμφανίζονται ξαφνικά γυναίκες που μιλάνε για σεξουαλικές επιθέσεις, κακοποιήσεις και βιασμούς, και είναι τόσο πολλές. Δεν είναι ξαφνικό. Αυτή είναι η πραγματικότητα τού να είσαι γυναίκα.
Δεν έρχεται ξαφνικά ούτε γι’ αυτές. Δεν το θυμήθηκαν τώρα, δεν το ξέχασαν ποτέ. Τις έτρωγε από μέσα κάθε μέρα, αλλά ο φόβος τις κρατούσε βουβές. Μέχρι να έρθει η στιγμή, μετά από χρόνια πόνου και δουλειά σκληρή, να πάρουν πίσω τις ίδιες τους τις ζωές. Μέχρι να ανοίξουν το δρόμο άλλες, που τόλμησαν να θυσιάσουν καριέρες και προοπτικές, για να βγουν επιτέλους να μιλήσουν, να σπάσουν τις σιωπές. Μέχρι να νιώσουν αρκετά δυνατές.
Μην νομίζεις ούτε στιγμή ότι είναι εύκολη η απόφαση αυτή. Η παραδοχή ότι υπήρξες θύμα βιασμού, είτε σε βάζει στη θέση του φταίχτη, είτε φέρνει ανυπολόγιστη ντροπή και ανελέητη κριτική. Σου θυμίζω στην εικόνα γιατί.
Και, αγαπημένοι μου άντρες, θέλω να πω ένα πράγμα πριν το θέμα ξεχαστεί.
Η αμέσως επόμενη συνειδητοποίηση του ότι όλες οι γυναίκες έχουν να διηγηθούν μια «δυσάρεστη» ιστορία, που αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει, καλύτερα να μας αδειάζετε τη γωνιά, είναι ότι οι υπεύθυνοι για τις ιστορίες αυτές, δεν είναι πλάσματα μυθικά, τερατώδη, άγνωστα και μακρινά.
Είναι άνθρωποι που ξέρετε, που σέβεστε, που εμπιστεύεστε, και όταν κληθείτε να διαλέξετε πλευρά, ως τώρα, ακόμα αυτούς πιστεύετε.
Είναι οι φίλοι σας και οι γνωστοί, είναι η παρέα σας, είναι ο κάθε «αποκλείεται ρε συ, αυτός είναι πολύ καλό παιδί». Αυτή είναι η συνειδητοποίηση που θα κοστίσει, όχι ότι όλες οι γυναίκες έχουμε παρενοχληθεί ή βιαστεί.
Αυτή είναι η συνειδητοποίηση που θα ορίσει τι θα κάνεις και ποιος θα είσαι από δω και στο εξής. Και πρώτα βέβαια χρειάζεται να αναρωτηθείς, μήπως ένα από τα «καλά παιδιά», ήσουν κι εσύ.