13 Friday Jan 2012
Posted 2012
in31 Saturday Dec 2011
Posted 2011
in
Το θέμα είναι να ξέρεις τι ζητάς απ’ τον εαυτό σου:
Αλλιώς, να είσαι απόλυτα συμφιλιωμένος με την ιδέα της αποτυχίας:
Όπως και να ‘χει:
Μπορεί να μην παίρνω αντικαταθλιπτικά, αλλά έχω χτυπήσει υπερβολική δόση ενδορφινών (μόλις έφαγα και σοκολάτα). Πέρασα χτες το βράδυ στο omegle μέχρι τις 8 το πρωί, μιλώντας με άγνωστο 22χρονο. Το omegle είναι ένα σάιτ στο οποίο μπορείς να μιλήσεις με άσχετους αγνώστους από όλο τον κόσμο κι εγώ επιλέγω να μιλάω χωρίς κάμερα, οπότε δεν ξέρω ούτε τι είναι αυτοί, ούτε πώς είναι. Παντελώς άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Πέτυχα τον Άγνωστο 22χρονο μετά από διάφορες πεντάλεπτες –το πολύ- συζητήσεις με καμιά δεκαριά αγνώστους, που δεν είχαν κανένα λόγο να συνεχιστούν. Μετά, να ο Άγνωστος 22χρονος. Στην αρχή είναι καχύποπτος που λέω ότι είμαι κορίτσι (ναι, η συντριπτική πλειοψηφία εκεί είναι αγόρια). Μετά, είναι καχύποπτος που λέω ότι είμαι Ελληνίδα, αλλά μιλάμε για την Ελλάδα και πείθεται ότι όντως είμαι. Δεν πρόκειται να μεταφέρω μια συζήτηση που κράτησε πάνω από τέσσερις ώρες, μην τρομάζεις. Απλά, σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ότι ο Άγνωστος 22χρονος είναι ένα πανέξυπνο, ευγενέστατο, γλυκύτατο και υπερβολικά ώριμο πλάσμα (το εννοώ το “υπερβολικά”, ένιωθα ντροπή από το πόσο άσχετη και πανηλίθια είμαι, μιλώντας μαζί του). Ζει στην Κροατία αλλά είναι από τη Σερβία, η οικογένειά του αναγκάστηκε να φύγει, αλλά όχι ότι η κατάσταση εκεί είναι πολύ καλύτερη. Μιλάει 5 γλώσσες και τώρα περιμένει να τελειώσει τις σπουδές του για να φύγει στο εξωτερικό.
Μιλήσαμε για την κοινωνικο-πολιτικο-οικονομική κατάσταση στις χώρες μας, για την ψυχολογία των λαών μας, για οικονομικούς μετανάστες, για εθνικισμό, για μισαλλοδοξία, για θρησκεία, για την Εκκλησία. Με καθησύχασε και μου είπε να μην ανησυχώ γιατί δεν πειράζει, τα πράγματα θα φτιάξουν. Μου είπε ότι εκείνοι ζουν την ίδια κατάσταση μετά τον πόλεμο και, αστειευόμενος: “τουλάχιστον δεν υπάρχει κανείς που σας βομβαρδίζει”. Αλλά μιλούσε κυριολεκτικά. Για φίλους και οικογένεια που χάθηκαν. Για όταν έπρεπε να βρουν τρόπους να φυγαδεύσουν φαγώσιμα σε συγγενείς τους, ώστε να μην πεθάνουν απ’ την πείνα. Για την απόλυτη πραγματικότητα τού να μην υπάρχει καμία ελπίδα για κανένα μέλλον στη χώρα σου. Συγχρόνως, μιλούσε για τη ζωή ενός παιδιού που μέχρι προχτές ήταν έφηβος, που ενδιαφέρεται για τη μουσική, το έξω, για κορίτσια, ακόμα και για μόδα. Αλλά ένα παιδί που συγχρόνως έπεφτε για ύπνο χωρίς να ξέρει αν θα ξυπνήσει και ο κόσμος του θα είναι ίδιος το πρωί. Δεν έχω χρόνο να τα πω όπως πρέπει, γιατί πρέπει να πάω να φτιάξω πουρέ από κάστανα και γλυκοπατάτες για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Ναι, άνεργη. Αλλά χωρίς καμία ιδέα του τι σημαίνει να είσαι απελπισμένη. Σε μια χώρα που πολύς κόσμος κλαίγεται αλλά ακόμα έχει κάθε λόγο να γιορτάζει. Την ώρα που άλλοι πάνε για ύπνο και δεν ξέρουν αν ο κόσμος τους θα είναι ίδιος το πρωί. Μιλώντας με τον Άγνωστο 22χρονο, ο κόσμος *μου* δεν ήταν ίδιος το πρωί.
Τον Άγνωστο 22χρονο ήταν να τον βαφτίσουν Πέτρο, αλλά η μαμά του επέμενε να τον βγάλουν Αλέν. Ναι, απ’ τον Αλέν Ντελόν. Κι εκείνος γελούσε όταν το έλεγε. Βλέπεις, η ζωή δεν σε προετοιμάζει για το τι θα σου συμβεί. Ως γνωστόν, τα πράγματα συμβαίνουν ενώ εμείς κάνουμε άλλα σχέδια. Στα αγγλικά, υπάρχει η λέξη “perspective”. Σημαίνει να βλέπεις τα πράγματα πιο αντικειμενικά, από διαφορετική προοπτική, από άλλη, ίσως, οπτική γωνία. Σημαίνει να τα βλέπεις με άλλο πλαίσιο. Γι’ αυτό, πριν πάω για τις γλυκοπατάτες, ήθελα να το μοιραστώ αυτό:
Πλαισιοδοξία
Καλά να μας μπει το 2012. Και το καινούριο πλαίσιο.
30 Friday Dec 2011
Posted 2011
inNew Year’s Resolution Generator
Μπες και παίξε εδώ!
29 Thursday Dec 2011