Tags

, , , , , , ,

Ήταν άλλο ένα μήνυμα που μου έστειλε μια κοπέλα.

«Γεια σου, συγγνώμη που σε ενοχλώ αλλά πιστεύω ότι ίσως μπορείς να με βοηθήσεις». Και συνεχίζει:

«Όταν έχεις βιώσει βιασμό, παραβιαστικές συμπεριφορές, όταν ακούς γύρω σου και βλέπεις πόσες γυναίκες έχουν περάσει τα ίδια, πώς μπορείς να ανακτήσεις την εμπιστοσύνη σου απέναντι στους άντρες; Πώς μπορείς να νιώσεις ξανά ασφάλεια με κάποιον; Νομίζω ότι τρελαίνομαι και έχω φτάσει στο σημείο να αναρωτιέμαι για κάθε άντρα που θα γνωρίσω, αν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο».

Το διαβάζω. Τι να της πω; Λυπάμαι. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω εγώ. Θα το ήθελα όσο τίποτα, αλλά δεν μπορώ. Δεν μπορώ γιατί νιώθω όπως νιώθεις εσύ. Απλώς εγώ πλέον το έχω αποδεχτεί.

Ο λόγος που αυτή η κοπέλα είναι φίλη μου και που άλλες πέντε-έξι διαβάζουν αυτά που γράφω, είναι γιατί ένα χρόνο πριν ξεσπάσει το παγκόσμιο #metoo, το καλοκαίρι του 2016, έγραψα ένα κείμενο για την κουλτούρα του βιασμού.

Και ενώ ο λόγος που αποφάσισα να μιλήσω ήταν θυμός για όσα περνούσε μια άγνωστη στην Αμερική, και ήθελα να μιλήσω για το φαινόμενο το συνολικό, ξεκίνησα το κείμενο μιλώντας γι’ αυτά που έχω ζήσει εγώ. Για να δώσω βαρύτητα, για να με ακούσουν, για να με πιστέψουν. Μου φάνηκε φυσικό.

Και έγραψα για τις φορές που με έχουν βιάσει, που καμιά δεν ήταν σε δρομάκι σκοτεινό, τους γνώριζα όλους τους βιαστές μου και μάλιστα τους εμπιστευόμουν πριν γίνει ό,τι έγινε, όπως γίνεται συνήθως, γεγονός που ακόμα αμφισβητείται εκεί έξω και έχει εντυπωθεί σε όλων το μυαλό. Τους ήξερα όλους και είχα καλούς λόγους να τους εμπιστευτώ. Και με βίασαν.

Και έγραψα γι’ αυτά, που ήταν ξεκάθαρα, σχετικά, αλλά ξεκάθαρα για την εποχή του τώρα, γιατί εφόσον ήμουν στο ίδιο σπίτι μόνη μαζί τους από επιλογή, δεν θα είχε τεθεί θέμα βιασμού οποιαδήποτε άλλη παρελθοντική στιγμή.

Αλλά αυτό που δεν με αφήνει να ησυχάσω, είναι ότι τα περιστατικά εκείνα δεν ήταν τα μοναδικά. Ήταν η κορυφή ενός παγόβουνου που στη βάση του αποτελούταν από αμέτρητα μικρά φρικτά γεγονότα, που όλα μαζί έκαναν το πράγμα τεράστιο, ακλόνητο, αβάσταχτο, και οι ρίζες του χάνονταν πλεγμένες στη στόφα της συλλογικής συνείδησης, πάρα πολύ βαθιά.

Είχα γράψει κάποτε ένα κείμενο που λεγόταν «Βιασμός το Σαββατόβραδο». Μιλούσα γι’ αυτό. Για την εποχή που στα 30 μου, αφού είχα βγει από μια σχέση και ένιωθα ότι είχα πραγματικά ενηλικιωθεί, προσπαθούσα να διεκδικήσω και να εξασκήσω το δικαίωμά μου στη σεξουαλικότητα, όπως ένας άντρας. Γιατί ήθελα ισότητα στο σεξ και δεν με ένοιαζε τι θα πει ο κόσμος, αυτό το είχα ξεπεράσει από πολύ μικρή.

Θεωρητικά, ήταν ρεαλιστικό. Πρακτικά όμως, το κόστος γινόταν σωρευτικό, κι ας μην μπορούσα να το καταλάβω, κι ας μην μπορούσα ούτε να το περιγράψω ακριβώς, κι ας μην ήθελα να το αντιμετωπίσω σε πλαίσιο πραγματικό, κι ας τολμούσα να μιλήσω ανοιχτά μόνο για το οργασμικό κενό. Γιατί τότε αυτό έκανα, έγραφα για το σεξ από την πλευρά των γυναικών με τρόπο χιουμοριστικό, για να το απενοχοποιήσω, για να κάνω το αφήγημα της γυναικείας σεξουαλικότητας επιτέλους αποδεκτό.

Αλλά η πραγματικότητα του σεξ, του dating και των γνωριμιών που μπορούν να οδηγήσουν σε σεξ, αν είσαι γυναίκα, συνοδεύεται από ένα αόρατο κομμάτι πάρα πολύ τρομακτικό, που ακόμα δεν συζητιέται σε επίπεδο καθημερινό. Απλώς τώρα που πια σχεδόν δεν με αφορά, δεν φοβάμαι να μιλήσω εγώ.

Μιλάω για όλες εκείνες τις φορές που ήσουν με κάποιον που σου άρεσε και έπινες ένα ποτό, και μπορεί το πράγμα να προχώρησε και να το θέλατε και οι δυο, αλλά όταν βρέθηκες μόνη μαζί του, ξαφνικά είδες να σε αντιμετωπίζει όχι ακριβώς σαν άνθρωπο αλλά σαν κάτι λιγότερο. Το να πω «σαν αντικείμενο» είναι τετριμμένο, αλλά δεν έχω κάτι πιο καλό. Σαν κάτι που δεν πειράζει μωρέ τι θα αισθανθεί, σιγά, το θέμα είναι να περάσω καλά εγώ.

Και έπρεπε εσύ να προσποιηθείς ότι όλα είναι εντάξει, αυτό που μου συμβαίνει τώρα είναι αποδεκτό, είναι το «φυσιολογικό», είναι εντάξει να με πιέζει μέχρι εγώ να μην μπορώ πια να αντισταθώ (στην πίεση και στην εξάντληση από τον ψυχολογικό εξαναγκασμό, όχι στον πειρασμό), είναι εντάξει να μου λέει και να μου κάνει ό,τι θέλει, ό,τι βλέπει στις τσόντες, είναι εντάξει να με αντιμετωπίζει σαν δοχείο και να προσπαθεί να με πείσει ότι αυτό που κάνει μου αρέσει ή θα έπρεπε να μου αρέσει, γιατί αυτός ξέρει ποιο είναι το σωστό. Εγώ δεν έχω σημασία, δεν ξέρω, δεν είναι δικό μου το σώμα, δεν έχω εαυτό.

Και ακόμα κι αν συνειδητοποιούσες ότι δεν θες, γιατί δεν το συνειδητοποιούσες τις περισσότερες φορές, δεν μπορούσες να του πεις ότι άλλαξες γνώμη και δεν θέλεις, τελευταία στιγμή. Δηλαδή μπορούσες, αλλά φοβόσουν. Οπότε, όσο φρικτά κι αν ήταν, τα ζύγιζες, προσπαθούσες να συμβιβαστείς. Έλεγες, να δώσω κάτι, για να μην συμβούν τα χειρότερα. Θα φροντίσω να μείνει ευχαριστημένος για να πάω σπίτι μου ασφαλής.

Για πάρα πολλούς άντρες, καλό σεξ είναι με κάποια που τους κάνει ό,τι ζητήσουν πριν το ζητήσουν, μέτριο σεξ με κάποια που τους αρέσει και έχουν κάποια χημεία, και κακό σεξ με κάποια που δεν τους αφήνει να κάνουν αυτά που θέλουν.

Για πάρα πολλές γυναίκες, καλό σεξ είναι με κάποιον που τις κάνει να έχουν οργασμό, μέτριο σεξ με κάποιον που έστω προσπαθεί να τις φέρει σε οργασμό και κακό σεξ είναι το παραβιαστικό.

Τους μικρούς γκρίζους βιασμούς, τους τόσο μπανάλ, συνηθισμένους και συχνούς, τους ονομάζουμε «κακό σεξ» και πέφτουμε για ύπνο, προσπαθώντας να ξεχάσουμε τι έχει συμβεί. Αύριο είναι μια καινούρια μέρα, θα το ξεπεράσω. Αυτό είναι για πάρα πολλές γυναίκες το να έχουν ενεργή σεξουαλική ζωή. Κυκλοφορούμε εκεί έξω με κλειτορίδες κομμένες μεταφορικά, από τη βία τη σεξουαλική που μας ασκείται αόρατα, αλλά κανένας δεν μιλάει γι’ αυτή.

Και όπως λέω πάντα όταν γράφω γι’ αυτά, η σεξουαλική βία δεν είναι γυναικείο θέμα. Δεν φτάνει να μιλάμε οι γυναίκες μεταξύ μας, όσο κι αν είναι σημαντικό το να ξέρουμε τι βιώνουμε. Είναι σημαντικό για το τι ανεχόμαστε και τι υπομένουμε, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα. Η συζήτηση πρέπει να γίνεται με τους άντρες, και έπειτα χρειάζεται να την κάνουν οι άντρες μεταξύ τους.

Αυτό το ποστ είχε γραφτεί Απρίλιο, και ο Απρίλιος είναι μήνας ενημέρωσης για τη σεξουαλική βία. Αλλά 19 Νοεμβρίου είναι Διεθνής Ημέρα Αντρών. Άντρες, σας ξανα-ικετεύω, μιλήστε με τους φίλους σας. Είναι καλή ευκαιρία.