Tags

, , , , , , ,

Αυτό που κάνει μια γυναίκα να βρίζει μια άλλη γυναίκα με βρισιές φτιαγμένες μόνο για γυναίκες, βρισιές όπως σκύλα, ξινομούνα, αγάμητη, υστέρω, κακογαμημένη, ξέκωλο και τσούλα, είναι φόβος, ανακούφιση κι άγρια χαρά.

Κάψτε τη μάγισσα, ούρλιαζε η φρόνιμη σύζυγος, μάνα και νοικοκυρά

Φόβος μην βρεθεί στη θέση της εκείνη, ανακούφιση και χαρά που αυτή τη φορά τη γλίτωσε, που δεν ήταν η δική της σειρά. Γιατί αυτό που θέλει να πει μια γυναίκα όταν βρίζει μια άλλη γυναίκα με βρισιές φτιαγμένες μόνο για γυναίκες, είναι
«να, κοίτα, δεν είμαι σαν αυτήν. Εγώ είμαι διαφορετική».

«Διώξε εκείνη, δέξου εμένα. Χλεύασε και ξεφτίλισε εκείνη, σεβάσου εμένα. Μίσησε εκείνη, μην μισήσεις εμένα. Βίασε εκείνη, μην βιάσεις εμένα. Σκότωσε εκείνη, μην σκοτώσεις εμένα». Γιατί αυτά συμβαίνουν.

Αυτά, οι γυναίκες τα παθαίνουν. Και για ποιον άλλο λόγο μπορεί να τα παθαίνουν αν δεν τα αξίζουν; Αφού ντύνονται/ αφού γδύνονται/ αφού μιλάνε/ αφού φωνάζουν/ αφού φαίνονται/ αφού δεν κρύβονται/ αφού δεν ντρέπονται/ αφού δεν φοβούνται. Αφού προκαλούν. Άρα ό,τι πάθουν, το αξίζουν. Αυτές που το αξίζουν, λοιπόν, ας το πάθουν.

Αρκεί να μην συμβεί σε μένα.

Ως την άλλη φορά. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν θα καταφέρεις να τη γλιτώσεις την άλλη φορά. Γιατί ανά πάσα στιγμή, μπορεί να βρεθείς στην άλλη πλευρά.

Και δεν ξέρεις κι αν αξίζει να στέκεσαι εκεί, σιωπηλά, βρίζοντας άλλες γυναίκες με βρισιές φτιαγμένες μόνο για γυναίκες, κάνοντας πως δεν ονειρεύεσαι τη ζωή που δεν έχεις δικαίωμα να ζήσεις, κάνοντας πως δεν υπάρχει ο εαυτός που δεν έχεις δικαίωμα να είσαι. Ή θρηνώντας και τα δύο, στα κρυφά.

Δεν ξέρεις αν αξίζει να ζεις ακροπατώντας στο ναρκοπέδιο της πατριαρχίας, προσέχοντας πού θα πατήσεις, ώστε ποτέ με την ύπαρξή σου να μην προκαλέσεις.

Ξέρεις. Πάτα πόδι.