Tags
Είναι γεγονός ότι είχα σταματήσει να γράφω στο μπλογκ γιατί εδώ και καιρό βγαίνω με ένα αγόρι για το οποίο μιλάω συνέχεια στο facebook αλλά δεν το έχω αναφέρει εδώ. Το όνομά του είναι Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε. Ήθελα να συνεχίσω τη ροή των γεγονότων κανονικά, αλλά θα κάνω εδώ μια (μεγάλη) παρένθεση και θα μοιραστώ μερικές ιστοριούλες με πρωταγωνιστή αυτόν, έτσι να τον γνωρίσεις κι εσύ. Όταν λέω «βγαίνουμε» εννοώ το νοσταλγικό «τα ‘χουμε» και η αλήθεια είναι ότι κυρίως καθόμαστε σπίτι, όχι μόνο για το απλό αλλά και γιατί δεν έχουμε λεφτά. (Αλλά, μια και είμαστε σπίτι, ε, συμβαίνει και το απλό, γιατί, τι να κάνεις, μετά από 4 συνεχόμενα επεισόδια Game of Thrones… χρειάζεσαι λίγο να ξεπιαστείς).
Στοιχείο Νο 1
Κάποια στιγμή στην αρχή –σχετικά- της γνωριμίας μας και των ατέλειωτων ωρών διαδικτυακού τσατ, έχω αναφέρει στο Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε ότι με εκπλήσσει το γεγονός ότι δεν μου μιλάει ποτέ για σεξ. *Ποτέ* όμως. Πράγμα που μου φαίνεται παράξενο, γιατί ε, εντάξει, πάνω στο τετράωρο μιας συζήτησης με ένα αγόρι, συνήθως προκύπτει. Είχε συμφωνήσει ότι ναι, δεν το κάνει, δεν του βγαίνει, δεν νιώθει άνετα. ΟΚ; ΟΚ.
Ένα βράδυ, λοιπόν, νομίζω ότι πάει να μου κάνει το «χατίρι». Με βαριά καρδιά, ενώ μιλάμε στο τσατ, Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε με ρωτά: «Τι φοράς;» Από μέσα μου γελάω. Λέω τι φοράω. Λέει «ακούγεται λαχταριστό». Χμμμ… Λέω ότι δεν είναι απ’ τα εσώρουχα που τρώγονται. Κι εκεί, λέει κάτι για τα «φαγώσιμά μου». Ναι. Καλά διάβασες: «Τα φαγώσιμά μου». Το λέει στ’ αγγλικά. Αλλά όχι ότι είναι από τις λέξεις που στα αγγλικά ακούγονται αλλιώς. Όχι. “Your edibles” (= τα «φαγώσιμά σου»). Αυτό. Απαντώ:
Ας μιλήσουμε καλύτερα για ταινίες…
Στοιχείο Νο 2
Επόμενη τσατοσυζήτηση με Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε. Του ζητάω να μου κάνει μια χάρη-αγγαρεία. Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε: “Δηλαδή, εγώ θα βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα;” Εγώ:
Αν θες ποτέ να το ξαναβάλεις…
Στοιχείο Νο 3
Σάββατο (αργά το) βράδυ, μετά από ξέφρενο γλέντι (=σαρκασμός, σε τζαζο-κοκτεϊλάδικο ήμασταν), Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε με γυρνάει σπίτι. Φτάνουμε λοιπόν κάτω απ’ το σπίτι μου. Σταματάει, ημι-παρκάρει, μηχανή αναμμένη. Με φιλάει, με καληνυχτίζει. Ανταποδίδω με έναν προβληματισμό και μια ημι-απορία στο βλέμμα, γιατί δεν τον βλέπω να κάνει καμία κίνηση να βγει απ’ το αυτοκίνητο. Αλλά μου ‘ρχεται αναλαμπή: Θυμάμαι ότι έχει αφήσει σπίτι μου τα ακουστικά του (μουσικής & τηλεφώνου).
Εγώ: «Μα δεν θα ‘ρθεις πάνω; έχεις ξεχάσει και τα ακουστικά σου.»
Αυτός: «Δεν πειράζει, τα παίρνω αύριο.»
Εγώ: «Μα εσύ λες ότι δεν μπορείς χωρίς τα ακουστικά σου.»
Αυτός: «Δεν πειράζει, μια μέρα είναι, θ’ αντέξω.»
Εγώ: «Μα είσαι σίγουρος; Γιατί δεν έρχεσαι πάνω μια στιγμή να τα πάρεις;»
Αυτός: «Σιγά μωρέ, δεν υπάρχει λόγος, θα τα πάρω αύριο…»
Είπα να αποφύγω την ολοκληρωτική ρομπίαση, γιατί η συνέχεια, θα ήταν αυτή:
Εγώ: «Μα αφού βήχεις, γιατί δεν ανεβαίνεις να σου βάλω ένα ποτήρι νερό;»
Αυτός: «Δεν χρειάζεται, έχω ένα μπουκάλι μες στ’ αμάξι.»
Εγώ: «Εσύ δεν ήθελες να πας για κατούρημα; Έλα πάνω να μην υποφέρεις.»
Αυτός: «Δεν πειράζει, θ’ αντέξω μέχρι το σπίτι.»
Εγώ: «Έλα πάνω και θα σου δώσω καραμελίτσα!»
Αυτός: «Όχι μωρέ, θα σταματήσω στο περίπτερο.»
Όταν του το ανέφερα την επομένη, ισχυρίστηκε ότι δεν το κατάλαβε.
I call bullshit (=αρχίδια).
Την επόμενη φορά θα μου πει ότι έχει πονοκέφαλο…
…ή περίοδο.
Στοιχείο Νο 4
Άλλη φορά, λοιπόν, είμαστε σπίτι με Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε. Συγκεκριμένα, είμαστε πάνω στο κρεβάτι. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, είμαι πάνω του.
Εγώ: “χάιδεψέ με…”
Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε, με ενθουσιασμό και προθυμία…
…μου τρίβει την ωμοπλάτη.
Στοιχείο Νο 5
Μόλις έχει φύγει απ’ το σπίτι μου το Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε. Είχε ήρθε κατευθείαν απ’ το γραφείο και δεν έκατσε ούτε μια ώρα, γιατί έπρεπε να πάει να συνεχίσει δουλειά στο σπίτι. Ήξερα ότι θα έφευγε νωρίς αλλά νόμιζα ότι θα καθόταν λίγο περισσότερο. Ενώ τον αποχαιρετάω στην πόρτα, λέω:
“Νόμιζα ότι θα καθόσουν τουλάχιστον να δούμε Game of Thrones και για σεξ.”
Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε: “Κι εγώ ρε γαμώτι ήθελα να δούμε Game of Thrones!”
Στοιχείο Νο 6
Ενδιαμέσως όλων αυτών, προκύπτει 16ωρος χωρισμός. Ευτυχώς, αφού έκανα την Κατερίνα Χέλμη στο κλασικό «μη φύγεις θα φαρμακωθώ», το Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε, είπε από μέσα του: “πού να τρέχεις μωρέ τώρα με τη μαλακισμένη στην Εντατική, γιατί θα πιει τα 30 αντιγηραντικά serum και θα την τρέχω για πλύση αρυτίδωτου στομάχου”.
Οπότε, το παρ-επόμενο βράδυ έχουμε reunion. (Ευκαιρία για γιορτή). Λίγο μετά από τις τρυφερές αγκαλίτσες επανασύνδεσης, ακολουθεί σεξ. (Ναι, το ξέρω ότι σε σοκάρω αλλά οφείλω να σου ομολογήσω ότι κάνουμε ΚΑΙ σεξ). Προχτές, λοιπόν, κάνουμε ένα γύρο και λίγο αργότερα ξανακάνουμε.
Για κάποιο λόγο, όταν Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε είναι σπίτι μου, χαλάνε τηλεοράσεις, σβήνουν φώτα, πέφτει ο γενικός, και άλλα τέτοια ανεξήγητα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα. Τα φαινόμενα εξηγήθηκαν. Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε, μετά από προσεκτική παρατήρηση καλωδίων, προχτές αποφαίνεται ότι όλα αυτά συμβαίνουν γιατί όταν το κρεβάτι κουνιέται και κάνει «βηματάκια» προς τα εμπρός, σπρώχνει μια πρίζα που πάνω της είναι συνδεδεμένο ένα πολύπριζο και ακολουθεί το χάος και η συσκότιση. Πάρα πολύ ωραία, το μυστήριο διαλευκάνθηκε. (Παρόλο που ακόμα με προβληματίζει, καθότι –σόρι που θα σε ξανα-σοκάρω αλλά- Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε ΔΕΝ είναι το πρώτο αγόρι παρουσία του οποίου το κρεβάτι μου χοροπηδάει και αυτό το ομολογώ μόνο και μόνο γιατί υπάρχει Θεός και μας βλέπει (και γείτονες που μας έχουν ακούσει). Τέλος πάντων.
Μετά από καμιά ώρα, Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε λέει: «Θες να σου ξαναδείξω αυτό που κλείνει μαγικά η τηλεόραση;» Γυρνάω και τον κοιτάζω με ελαφριά έκπληξη και ένα ανάμικτο βλέμμα μεταξύ δυσπιστίας και ενθουσιασμού –δεν είναι και 20 χρονών. Λέω από μέσα μου «αχ το χρυσό μου, πρέπει να φοβήθηκε πολύ ότι με έχασε» και «λοιπόν, αυτές οι πιτζάμες μου με τις καρδούλες τελικά είναι πολύ σέξι». Του λέω: «Ναι, αμέ».
Σηκώνεται όρθιος. Με μια προσεγμένη κίνηση, κλωτσάει το κρεβάτι προς τα εμπρός. Η τηλεόραση σβήνει. Τον κοιτάω. Έχω το βλέμμα «χα χα, ωραίο το αστειάκι σου». (Η τηλεόραση ξανα-ανάβει). Πάω να πω «ΟΚ, αλλά τώρα έλα να κάνεις και καμιά δουλειά». Αλλά… παρατηρώ ότι Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε δεν γελάει. Τον κοιτάζω ερωτηματικά. «Τι;», μου λέει. «Τι ‘τι’;», του λέω. «Το έκανα, αλλά μετά ξανάνοιξε, μάλλον ξαναέκανε επαφή», μου λέει. Το βλέμμα μου γίνεται ακόμα πιο ερωτηματικό Το βλέμμα του είναι το απόλυτο κενό. Εγώ: «Καλά… δεν το ‘πες εννοώντας σεξ; Πλάκα έκανες;»
Αγόρι Που Δεν Θα ‘Πρεπε, με αναλαμπή: «Χα χα χα, όχι, ούτε που το σκέφτηκα!»
Στοιχείο Νο 7
Σαββατόβραδο στο Γκάζι, δηλώνω πως όταν γυρίσουμε μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στο κρεβάτι. (Δεν μιλούσα να φτιάξουμε φρούριο με το πάπλωμα, μιλούσα για σεξ). Υπογράμμισα το “Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ”, πράγμα που δεν έχω πει ούτε επιτρέψει ποτέ ξανά (σ’ αυτόν, το έχω πει άλλη μια φορά στη ζωή μου).
Το δίλημμα του πήρε μερικά δευτερόλεπτα, αλλά τελικά προτίμησε να πάμε στον Κάνδαυλο για γύρο κοτόπουλο.
Συμπέρασμα Νο 1: Αυτό το αγόρι ΔΕΝ με θέλει για το κορμί μου.
Coming soon… (το βασικό ζήτημα πάντως εδώ είναι το ποιος σιδέρωσε το πουκάμισο).
Ειρήνη Γεωργή 
Venus said:
Συμπέρασμα Νο 2: Αυτό το αγόρι είναι ένα κράμα αφέλειας και σπιρτάδας που το κάνει σούπερ σέξυ.
Απόστολος said:
Σοφο θα ηταν να ξανασκεφτεις το πώς οριζεις το “σουπερ σεξυ”. Ειναι φανερο οτι κατι στραβο εχει το default των ρυθμισεων!
Irini said:
Απλά έχει κάποια που σημειώνει ό,τι γκάφα κάνει και ό,τι λέει αυθόρμητα και απερίσκεπτα, πράγμα που κάνει τη ζωή του λίγο δύσκολη…
yvris said:
Επειδή μας έχεις σκάσει με το όνομα, πότε έρχεται το πολυαναμενόμενο ποστ που εξηγεί γιατί “δεν θα’πρεπε”;
Irini said:
Υπομονή! 😛
Ametanoitos said:
Ψηφίζω ν’αλλάξει το όνομα σε “αγόρι ό,τι έπρεπε”!
Venus said:
Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε…σίγουρα πράγματα!!!
zoe said:
αυτό με το λιώσιμο στο σπίτι και το game of thrones το ζω και γω, και ειναι σούπερ! το ότι έκατσε και έψαξε τα καλώδια και τις μπρίζες δείχνει προκοπή! όμως φιλενάδα, έχει θεματάκι με το σεξ, δεν νομίζεις; απορώ πως αντέχεις! εγώ θα τον είχα σουτάρει προ πολλού, άσε που θα μ’επιαναν και οι ανασφάλειες του στυλ ‘μηπως δεν τον καυλώνω;’
Irini said:
Μπα, πάντα πρόθυμος είναι ο δόλιος. Τώρα, το ότι δεν καταλαβαίνει με την πρώτη (ή με τη δεύτερη) πότε είμαι πρόθυμη εγώ, είναι ένα θέμα.
zoe said:
χαχαχαχα, εντάξει τότε, θεματάκι μικρό! μια χαρά σας βρίσκω! μια απορία μόνο! Δεν νοιώθεις περίεργα να τα γράφεις εδώ κι αυτός να τα διαβάζει;